مطاف عشق

آستان رضا

شهى كه درگه او سجــده‌گاه مــرد و زن است

امــان خلــق، اميــن خــدا ابوالـــحسن است

امـام ثــامن و ضـــامن جـــهان عــزّ و جلال

كـه ملــجأ همــگان در نــوائب و محن است

سپهــر علــم و عمـل پاک از خــطا و خطــل

سرشته از كـرم و جود و حجّت ز مـــن اسـت

ز نور طلعــت او پرتـــوى بـــود خورشيـــد

ز بـــوى تـــربت او ذرّه نـــافة ختـــن اسـت

طـــواف مرقـــد او سيــر در بـــهشت لـــقا

زيــــارت حـــرم او بهشــت را ثـــمن است

مرا بس است همــين افتخار و عزّت و شــــأن

كه از ازل ز ولايـــش بگــــردنم رســن است

هـــزار سـال ســـرايد مديحــــش ار «لطفى»

هنوز حـــرف نخستين و مطلـــع ســخن است

شكــــوه عيـــد غــدير اندر آســـتان رضـــا

نويـــد بـــخش نـجات از شـدايـد و فتن است

به هر كجا كه روم جشن و شادى است و سرور

به هر كه مى‌نگرم ماه صورت و حــسن است

براى خويـــش گزيده است هـر كــسى وطنـى

مرا جــوار ولى مرتـــضى علــى وطــن اسـت

هــر آن‌ كه رفـــت به زير لواى احمــد و آل

رهـــا ز غــصّة دنيا و فــــكر ما و من اسـت

عيد سعيد غدير 1409 هـ .ق/ مشهد مقدس

منبع: دفتر شعر رضوی- بزم حضور-حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی